U periodu početkom 19. veka Francuska je imala dobre odnose sa Turskim carstvom.
U tom periodu za francuske odnose sa Turskom bio je zadužen Alfons de Lamartin.
Na listi njegovih političkih putovanja bila je i Srbija koja je tada bila pod kontrolom Turske.
Lamartin je bio oduševljen Srbijom i srpskim narodom, a srpski jezik je smatrao skladnim,muzikalni i ritmičnim.
Kada se vratio u Francusku, ovako je pisao o Srbiji i Srbima:
„Ova lepa zemlja (Srbija) sva u šumama i najraznovrsnijim biljom i gorskom cveću, sa veoma grubim, ali prijateljskim i bodrim dušama, oslobodila me je odmah čim sam stupio u radnju u kojoj se nalazio gde se nalazio gde se nalazio. mete na drumu. ”
S obzirom da su njegova književna dela bila čitana, a njegovo mišljenje poštovano u parlamentu i širom Francuske pa i čitave Evrope, tada ceo svet menja mišljenje o srpskom narodu koji je do tada smatran malim divljačkim plemenom na Balkanu pod Turcima.
Nakon Lamartinovih poseta Srbiji i njegovih pisanih dela, Francuska menja svoju politiku sa Turskom i sve više staje na stranu srpskog naroda.